Author: spandanametabolics

ಆರೋಗ್ಯ ಪ್ರಭ: ಸಸ್ಯಾಹಾರ ದಿನದಂದು ಆಗಲಿ ಸತ್ಯಶೋಧನೆ [ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭ, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1, 2015, ಗುರುವಾರ]

ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಮನುಷ್ಯರಾದವರು ಮತ್ತೆ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವುದೆಂದರೆ ಜೀವವಿಕಾಸವನ್ನು 30-40 ಲಕ್ಷ ವರ್ಷ ಹಿನ್ನಡೆಸಿದಂತೆ, ಗಳಿಸಿದ ಮನೋದೈಹಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದಂತೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದರಿಂದ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನಷ್ಟವೇ ಆಗಬಹುದು.

ಇಂದು, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1, ವಿಶ್ವ ಸಸ್ಯಾಹಾರ ದಿನ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆರೋಗ್ಯ ಜಾಲಕಿಂಡಿಯನುಸಾರ, ಸಸ್ಯಾಹಾರದ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸಿ, ಜನರನ್ನು ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದು ಈ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಉದ್ದೇಶ. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯರ ವಿಕಾಸ, ದೇಹದ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಗಳು, ಆಹಾರದ ಒಳಿತು-ಕೆಡುಕುಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಶತಸಿದ್ಧಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ, ಶೇ. 95ರಷ್ಟಿರುವ ಮಿಶ್ರಾಹಾರಿ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವಂತೆ ಉತ್ತೇಜಿಸುವುದು ಫಲದಾಯಕವೇ?

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಈಗಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಮನುಷ್ಯರೂ ಹೋಮೋ ಸಾಪಿಯನ್ಸ್ ಸಾಪಿಯೆನ್ಸ್ ಎಂಬ ಪ್ರಾಣಿಗಳು; ಎರಡು ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಸೀಳು ಕಣಿವೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಕಾಸ ಹೊಂದಿದವರ ಸಂತಾನದವರು. ಎಲ್ಲಾ ಮನುಜರ ನಡುವೆ ಶೇ. 99.9ರಷ್ಟು ಸಾಮ್ಯತೆ (ಹೊರಚಹರೆಯಷ್ಟೇ ಬೇರೆ) [Science 2002;298(5602):2381]; ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ಜಾತಿ, ಒಂದೇ ಮತ, ಒಂದೇ ಕುಲ.

ಸಸ್ಯಾಹಾರಿ ವಾನರರು ಮಿಶ್ರಾಹಾರಿ ಮಾನವರಾಗುವುದಕ್ಕೆ 30-40 ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳೇ ಬೇಕಾದವು.[Science 2014;345(6192):1236828] ಪರಿಸರದ ವೈಪರೀತ್ಯಗಳಿಂದ, ಅದರಲ್ಲೂ 26 ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತೊಡಗಿದ ಹಿಮಯುಗದಿಂದ, ಸಸ್ಯರಾಶಿಯು ಬಾಧಿತವಾದಾಗ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಆಹಾರವು ದುರ್ಲಭವಾಯಿತು. ಆಗ ಸೀಳು ಕಣಿವೆಯ ಕೊಳ್ಳಗಳಿದ್ದ ಮೀನು, ಆಮೆ, ಮೊಸಳೆ ಮುಂತಾದ ಜಲಚರಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಬೇಕಾಯಿತು, ಅದರಿಂದಾಗಿ ಮಿದುಳು ಬಲಿಯಿತು.[PNAS 2010;107(2):10002, Quat Sci Rev, 2014;101:1] ಮಿದುಳು ಬೆಳೆದಂತೆ ಬೇಟೆಯಾಡುವ ಕೌಶಲವೂ ಬೆಳೆಯಿತು, ಪ್ರಾಣಿ-ಪಕ್ಷಿಗಳ ಮಾಂಸವೂ ದಕ್ಕಿತು. ಆಹಾರವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಜಜ್ಜಿ ಮೆದುಗೊಳಿಸಿ, ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿ, ತಿನ್ನತೊಡಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಜೀರ್ಣಗೊಂಡು ಇನ್ನಷ್ಟು ಪೌಷ್ಠಿಕಾಂಶಗಳು ದೊರೆಯುವಂತಾಯಿತು. ಇವೆಲ್ಲವುಗಳಿಂದ ಪಚನಾಂಗ ಕಿರಿದಾಯಿತು, ಮಿದುಳು ಹಿಗ್ಗಿ ಅತಿ ಸಂಕೀರ್ಣವಾಯಿತು, ದೇಹ ದೊಡ್ಡದಿದ್ದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಕ್ರಿಯವಾಯಿತು, ಉನ್ನತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕೌಶಲಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೂ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.[Evol Anthro: Iss, News, Rev 1999;8(1):11, Comp Biochem Phys 2003;136(1):35, Science 2007;316:1558, Annu Rev Nutr 2010;30:291] ಮಾಂಸಾಹಾರವು ಆದಿಮಾನವರ ಸಂತಾನಶಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು; ಚಿಂಪಾಂಜಿಗಳ ಆಯುಸ್ಸು 60 ವರ್ಷ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮೊಲೆಯೂಡಿಸುವ ಅವಧಿ 4-5 ವರ್ಷಗಳಿರುವಲ್ಲಿ, ಮನುಷ್ಯರ ಆಯುಸ್ಸು 120 ವರ್ಷ, ಮೊಲೆಯೂಡಿಸುವ ಅವಧಿ ಕೇವಲ 2 ವರ್ಷ 4 ತಿಂಗಳು ಆಗುವಂತಾಯಿತು.[PLoS ONE 2012;7(4):e32452]

ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಮನುಷ್ಯರಾದವರು ಮತ್ತೆ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವುದೆಂದರೆ ಜೀವವಿಕಾಸವನ್ನು 30-40 ಲಕ್ಷ ವರ್ಷ ಹಿನ್ನಡೆಸಿದಂತೆ, ಗಳಿಸಿದ ಮನೋದೈಹಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದಂತೆ. ಶಿಶುಗಳು ಹಾಗೂ ಮಕ್ಕಳ ಮನೋದೈಹಿಕ ಬೆಳವೆಣಿಗೆಗೆ ಪ್ರೊಟೀನು, ಮೇದಸ್ಸುಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಬೇಕು; ದಿನವಿಡೀ ತಿನ್ನಬಲ್ಲ ಶ್ರೀಮಂತರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇವು ಸಸ್ಯಾಹಾರದಿಂದ ಸಿಕ್ಕರೂ, ಬಡತನದಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಮೊಟ್ಟೆ-ಮಾಂಸಗಳಿಂದಲೇ ಸಿಗಬೇಕು.[J Nutr 2003;133(11):3886S] ರಾಜಸಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾಂಸಾಹಾರವೊಂದೇ ದಾರಿಯಾಗಿದೆ, ಹಗಲಿರುಳು ದುಡಿಯುವ ಜನರನ್ನು ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವಂತೆ ಬಲಾತ್ಕರಿಸಿದರೆ ದೇಶದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೇ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರೂ ಹೇಳಿದ್ದರು.[ಸಂಪೂರ್ಣ ಕೃತಿಗಳು, 4;486]

ಎರಡು ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮಿಶ್ರಾಹಾರಿಗಳಾಗಿ ವಿಕಾಸಗೊಂಡ ಮನುಷ್ಯರು, ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಿಂದೀಚೆಗೆ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸತೊಡಗಿದ ಬಳಿಕ ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನೇ ಹೆಚ್ಚು ಸೇವಿಸುವಂತಾಯಿತು; ಮಾಂಸಪ್ರಧಾನ ಆಹಾರವು ಧಾನ್ಯಪ್ರಧಾನ ಆಹಾರವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿತು. ಹಳೆ ಶಿಲಾಯುಗದ ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ಶೇ. 70ರಷ್ಟು ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳೂ, ಇನ್ನುಳಿದಂತೆ ತರಕಾರಿಗಳು, ಬೀಜಗಳು, ಗೆಡ್ಡೆಗಳು ಹಾಗೂ ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಕಾಡಿನ ಹಣ್ಣುಗಳೂ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಧಾನ್ಯಗಳು ಹಾಗೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಅರೆದು ತಯಾರಿಸಿದ ಬ್ರೆಡ್ಡು ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಬಳಕೆ ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ ತರಕಾರಿಗಳೂ, ಮೀನು-ಮಾಂಸಗಳೂ ಬದಿಗೆ ಸರಿದವು. ಮೂರು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಿಂದೀಚೆಗೆ ಸಕ್ಕರೆಯ ಬಳಕೆಯೂ ತೊಡಗಿ, ಕಳೆದ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 60-100 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತು. ಮಾಂಸಜನ್ಯ ಕೊಲೆಸ್ಟರಾಲ್ ಹಾಗೂ ಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದಸ್ಸು ಹೃದ್ರೋಗಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದು 1955ರಿಂದ ಹೇಳತೊಡಗಿದ ಬಳಿಕ, ಅದರಲ್ಲೂ 1980ರಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದ ಸರಕಾರವು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಆಹಾರಸೂಚಿಯಲ್ಲಿ ಇವನ್ನು ಮಿತಿಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದ ಬಳಿಕ, ಮೊಟ್ಟೆ-ಮಾಂಸಗಳ ಸೇವನೆಯು ಅಲ್ಪಪ್ರಮಾಣಕ್ಕಿಳಿಯತೊಡಗಿತು, ಧಾನ್ಯಗಳು, ಹಣ್ಣುಗಳು, ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಗೂ ಹಾಲಿನ ಉತ್ಪನ್ನಗಳೆಂಬ ಸಸ್ಯಾಹಾರದ ಪ್ರಮಾಣವು ಶೇ. 70-80ಕ್ಕೇರಿತು.[Am J Clin Nutr 2000;71(3):682] ಈಗೀಗ ಪೌಷ್ಠಿಕತೆಗಿಂತ ರುಚಿಯೇ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ, ಸಂಸ್ಕರಿತ ಸಸ್ಯಾಹಾರಗಳೇ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬತೊಡಗಿವೆ.

ಸಸ್ಯಾಹಾರವು ಮನೋದೈಹಿಕ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಪೂರಕವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ವಾಸ್ತವವು ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿದೆ. ಬ್ರೆಡ್ ಮುಂತಾದ ಧಾನ್ಯಾಹಾರದ ಸೇವನೆಯು ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ, ದಂತಕ್ಷಯ, ರಕ್ತನಾಳಗಳ ಕಾಯಿಲೆ ಮುಂತಾದ ರೋಗಗಳೂ ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿದವು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಈಜಿಪ್ಟಿನ ಮಮ್ಮಿಗಳಲ್ಲೇ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ.[JAMA. 2009;302(19):2091] ಅಮೆರಿಕ ಸರಕಾರದ ಸಲಹೆಯಂತೆ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸಿ, ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹಗಳು ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ, ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಕಾಡತೊಡಗಿವೆ.

ಮಾಂಸ ಹಾಗೂ ಸೊಪ್ಪು-ತರಕಾರಿಗಳಿದ್ದ ಹಳೆ ಶಿಲಾಯುಗದ ಆಹಾರವು ಕರುಳಲ್ಲಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಸಾಗಿ, ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಜೀರ್ಣವಾಗಿ, ಶರ್ಕರಗಳನ್ನು ಅತಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸುವಂತಿದ್ದರೆ, ಸಕ್ಕರೆ, ಹಣ್ಣಿನ ರಸ, ಸಂಸ್ಕರಿತ ಧಾನ್ಯಗಳೇ ತುಂಬಿರುವ ಆಧುನಿಕ ಆಹಾರವು ಕರುಳಲ್ಲಿ ಅತಿ ಬೇಗನೆ ಸಾಗಿ, ಅತಿ ಬೇಗನೆ ಜೀರ್ಣವಾಗಿ ರಕ್ತಕ್ಕೆ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಶರ್ಕರಾಂಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಸಸ್ಯಾಹಾರದಿಂದ ವಿಪರೀತ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ರಕ್ತವನ್ನು ಸೇರುವ ಗ್ಲೂಕೋಸ್ ಹಾಗೂ ಫ್ರಕ್ಟೋಸ್ ಶರ್ಕರಾಂಶಗಳು ನಮ್ಮ ಉಪಾಪಚಯವನ್ನು ತೊಂದರೆಗೀಡು ಮಾಡಿ, ಆಧುನಿಕ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದೀಗ ದೃಢಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.

ಮಾಂಸಾಹಾರದಲ್ಲಿರುವ ಮೇದಸ್ಸು ಹಾಗೂ ಪ್ರೊಟೀನುಗಳು ಘ್ರೆಲಿನ್ ಎಂಬ ಹಾರ್ಮೋನನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಿ ಹಸಿವನ್ನು ಇಂಗಿಸುತ್ತವೆ, ಲೆಪ್ಟಿನ್ ಎಂಬ ಹಾರ್ಮೋನನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಸಂತೃಪ್ತಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಪಚನಾಂಗದಿಂದ ಸ್ರವಿಸಲ್ಪಡುವ ಕೋಲೆಸಿಸ್ಟೋಕೈನಿನ್, ಜಿಎಲ್ ಪಿ – 1, ಪಿವೈವೈ ಗಳಂತಹ ಇನ್ನಿತರ ಸಂತೃಪ್ತಿಜನಕ ಹಾರ್ಮೋನುಗಳನ್ನೂ ಮಾಂಸಾಹಾರವೇ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತದೆ. ಶರ್ಕರಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುವುದರಿಂದ ಸಂತೃಪ್ತಿಯು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಹಸಿವು ಹೆಚ್ಚಿ, ಪದೇ ಪದೇ ತಿನ್ನುವಂತಾಗುತ್ತದೆ.[J Clin Endo Metab 2004;89:2963, Br J Nutr 2015;113(4):574]

ಸಸ್ಯಾಹಾರವಾದ ಶರ್ಕರಗಳೇ ಶರಾಬಿನ ಮೂಲವಾಗಿದ್ದು, ಶರಾಬಿನಂತೆಯೇ ವರ್ತಿಸುತ್ತವೆ; ಅವು ಚಟವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವುದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಯಕೃತ್ತಿಗೂ ಹಾನಿಯುಂಟು ಮಾಡುತ್ತವೆ.[Adv Nutr 2013;4:226] ಸಕ್ಕರೆ, ಹಣ್ಣಿನ ರಸ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕರಿತ ಧಾನ್ಯಗಳ ಅತಿ ಸೇವನೆಯಿಂದ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಟ್ರೈಗ್ಲಿಸರೈಡ್, ಕೊಲೆಸ್ಟರಾಲ್ ಹಾಗೂ ಯೂರಿಕಾಮ್ಲಗಳು ಏರುತ್ತವೆ; ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹ, ರಕ್ತದ ಏರೊತ್ತಡ, ಹೃದ್ರೋಗ, ಯಕೃತ್ತು, ಮಿದುಳು ಹಾಗೂ ಮೂತ್ರಪಿಂಡಗಳ ಕಾಯಿಲೆಗಳಿಗೂ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೂ ದಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.[Am J Clin Nutr 2007;86:899, Physiol Rev 2010;90(1):23, Nature Rev Gastro Hepatol 2010;7:251, Nature 2012;482(7383):27, Am J Pub Health 2012;102(9):1630, Pediatric Obesity 2015;10.1111/ijpo.12048]

ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನು ಜೀರ್ಣಿಸಲು ಜೊಲ್ಲುರಸದಿಂದ ಹಿಡಿದು ದೊಡ್ಡ ಕರುಳೊಳಗಿನ ಶತಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆ. ಸಕ್ಕರೆಯ ಅತಿ ಸೇವನೆಯಿಂದ ಬಾಯಿ ಹಾಗೂ ಕರುಳೊಳಗಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಿಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗಿ ಹಲ್ಲು ಹಾಗೂ ಒಸಡಿನ ರೋಗಗಳಿಗೂ, ಹಲತರದ ಮನೋದೈಹಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ ದಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.[Diab Meta Syn Ob: Tar Ther. 2012;5:175, J Psych Res 2015;63:1]

ಶರ್ಕರಗಳು ಹಾಗೂ ಖಾದ್ಯತೈಲಗಳು ಆತಂಕ, ಖಿನ್ನತೆ, ಇಚ್ಛಿತ್ತ ವಿಕಲತೆ, ಗಮನ ಹೀನತೆ ಹಾಗೂ ಚಡಪಡಿಕೆ, ಕೋಪ ಹಾಗೂ ದಾಳಿಕೋರತನ ಮುಂತಾದ ಮಾನಸಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದೆಂದೂ, ಇದಕ್ಕಿದಿರಾಗಿ, ಮೀನಿನಂತಹ ಮಾಂಸಾಹಾರವು ಇವನ್ನು ತಡೆಯಬಲ್ಲದೆಂದೂ ಹಲವು ಅಧ್ಯಯನಗಳು ತೋರಿಸಿವೆ.[Biol Psych 1984;19(3):385, Dep Anx 2002;16:118, Eur J Clin Nutr 2004;58(1):24, Brit J Psych 2009;195(4):366, Inj Prev 2012;18(4):259, Am J Clin Nutr 2015;ajcn103846, PLoS One 2015;10(3):e0120220, J Health Psychol 2015;20(6):785]

ಸಸ್ಯಾಹಾರದ ಶರ್ಕರಗಳ ಅತಿ ಸೇವನೆಯೇ ಮನೋದೈಹಿಕ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿದೆಯೆನ್ನುವುದು ದೃಢಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಲ್ಲಿ, ಹಳೆ ಶಿಲಾಯುಗದ ಆಹಾರಕ್ರಮವನ್ನು ಈಗಲೂ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತಹಾ ರೋಗಗಳಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ.[Scand J Nutr 2005;49 (2):75] ಅಲ್ಲದೆ, ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ಶರ್ಕರಗಳನ್ನು ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಕಡಿತಗೊಳಿಸಿದರೆ ಅಂತಹಾ ರೋಗಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೆನ್ನುವುದನ್ನೂ ಹಲವು ಅಧ್ಯಯನಗಳು ತೋರಿಸಿವೆ.[Nutrition 2015;31(1):1] ಹಾಗಿರುವಾಗ, ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದರಿಂದ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನಷ್ಟವೇ ಆಗಬಹುದು.

ಆರೋಗ್ಯ ಪ್ರಭ: ಕರುಳಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಲ್ಲಿದೆ ಎರಡನೇ ಮಿದುಳು [ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭ, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 15, 2015, ಗುರುವಾರ]

ನಮ್ಮ ಕರುಳಿನೊಳಗೆ ವಾಸಿಸುವ ಶತಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ನಾವು ಜೀರ್ಣಿಸಲಾಗದ ಶರ್ಕರಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಹಲಬಗೆಯ ವಿಶೇಷ ಸಂಯುಕ್ತಗಳನ್ನು ಸ್ರವಿಸುತ್ತವೆ. ಇವು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಮೇಲೂ, ವರ್ತನೆಯ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳನ್ನು ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಡಬೇಕಾದುದು ಅತಿ ಮುಖ್ಯ.

ಭಯ, ಆತಂಕ, ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಕರುಳಿನೊಂದಿಗೆ ತಳುಕು ಹಾಕುವ ಕಾಲ ಬಂದಿದೆ. ಕರುಳು ಹಾಗೂ ಅದರೊಳಗಿನ ಶತಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಮಿದುಳಿನ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿ ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನೂ, ವರ್ತನೆಯನ್ನೂ ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತವಂತೆ!

ನಮ್ಮ ಪಚನಾಂಗಕ್ಕೆ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ನರಮಂಡಲವಿದೆ. ಅದು ನಾವು ತಿಂದ ಆಹಾರದ ಗುಣಾವಗುಣಗಳನ್ನೂ, ಪಚನಾಂಗದ ಸಂವೇದನೆಗಳನ್ನೂ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತದೆ, ಹಾಗೂ ಅದಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಕರುಳಿನ ಚಲನೆಯನ್ನೂ, ಸ್ರಾವಗಳನ್ನೂ ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಂಗರುಳಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಹುದುಗಿರುವ ವಿಶೇಷ ಗ್ರಾಹಿಗಳಿಂದ ಸ್ರವಿಸಲ್ಪಡುವ ವಿವಿಧ ಪೆಪ್ಟೈಡ್ ಹಾರ್ಮೋನುಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಪಚನಾಂಗದ ಈ ಆಗುಹೋಗುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಕರುಳಿನ ನರಗಳು ಹಾಗೂ ಪೆಪ್ಟೈಡುಗಳ ಮೂಲಕ ಸುಪ್ತವಾಗಿ ಮಿದುಳಿಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ; ಇವುಗಳ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಮಿದುಳು ನಮ್ಮ ಹಸಿವು-ಸಂತೃಪ್ತಿಗಳನ್ನೂ, ಪಚನಾಂಗದ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನೂ ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ.

ಪ್ರತಿಯೋರ್ವ ಮನುಷ್ಯನ ಕರುಳಿನೊಳಗೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ದೊಡ್ಡ ಕರುಳಿನೊಳಗೆ, 700-1000 ವಿಧಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ ಶತಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಕರುಳು ಜೀರ್ಣಿಸಲಾಗದ, ಸೊಪ್ಪು-ತರಕಾರಿಗಳಲ್ಲೂ, ಮೂಳೆ-ಮಾಂಸಗಳಲ್ಲೂ ಇರುವ, ಕೆಲವು ಸಂಕೀರ್ಣ ಶರ್ಕರಗಳು ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುತ್ತವೆ; ಅವನ್ನು ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳಾಗಿ, ಅನ್ನಾಂಗಗಳಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ, ತಾವೂ ಬದುಕಿಕೊಂಡು, ತಾವಿರುವ ಮನುಷ್ಯದೇಹಕ್ಕೂ ನೆರವಾಗುತ್ತವೆ.

ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಸಹಬಾಳ್ವೆಯು ಹುಟ್ಟಿದಾಕ್ಷಣದಿಂದ ಆರಂಭಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮಗು ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ತಾಯಿಯ ದೇಹದಲ್ಲಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಮೈಯನ್ನು ಮೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ, ಸ್ತನಪಾನದೊಂದಿಗೆ ಕರುಳಿನೊಳಕ್ಕೂ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತವೆ. ಮಗು ಬೆಳೆದಂತೆ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ವಿಧಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಕರುಳನ್ನು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಮಗುವಿನ ಪಚನಾಂಗ, ರೋಗರಕ್ಷಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹಾಗೂ ಮಿದುಳಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಿಗೆ ಮಹತ್ವದ ಪಾತ್ರವಿದೆಯೆಂದು ಈಗ ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಇನ್ನಿತರ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲೂ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ನರಮಂಡಲದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿ, ಅವುಗಳ ವರ್ತನೆಯನ್ನೇ ಬದಲಾಯಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ! ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಶಿಲೀಂಧ್ರವೊಂದು ಮರದಲ್ಲಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವ ಬಡಗಿ ಇರುವೆಗಳನ್ನು ಹೊಕ್ಕಿ, ಅವುಗಳು ಆಯ ತಪ್ಪಿ ಗೂಡಿನಿಂದ ಹೊರಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ಅವುಗಳ ತಲೆಯೊಳಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಸೂಕ್ಷ್ಮಹುಳುಗಳು ಮಿಡತೆ ಹಾಗೂ ಇರುವೆಗಳೊಳಕ್ಕೆ ಹೊಕ್ಕಿ, ಅವನ್ನು ನೀರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ತಾವೇ ನೀರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಟೋಕ್ಸೋಪ್ಲಾಸ್ಮಾ ಎಂಬ ಪರೋಪಜೀವಿಯು ಇಲಿಯ ಮಿದುಳೊಳಗೆ ಸೇರಿ, ಬೆಕ್ಕಿನ ಭಯವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ, ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ಆ ಮೂಲಕ ಬೆಕ್ಕಿನ ದೇಹವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ!

ನಮ್ಮ ಕರುಳೊಳಗಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ನಮ್ಮ ಮಿದುಳಿನ ಮೇಲೆ ಅದೆಂತಹ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ಬಹು ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕವಾದ ಅಧ್ಯಯನಗಳೀಗ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಕರುಳೊಳಗಿನ ನೂರು ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳ ಒಟ್ಟು ತೂಕವು ಒಂದೂವರೆ ಕಿಲೋಗ್ರಾಂನಷ್ಟಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಮಿದುಳಿಗೆ ಸರಿದೂಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಸ್ರವಿಸುವ ಹಲತರದ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ಕರುಳಿನ ಮೇಲೂ, ಅಲ್ಲಿರುವ ನರಗಳ ಮೇಲೂ, ಆ ಮೂಲಕ ಮಿದುಳಿನ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹಲವು ಅಧ್ಯಯನಗಳು ತೋರಿಸಿವೆ. ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ಕರುಳೊಳಗಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳ ಮೇಲೂ, ವರ್ತನೆಯ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವ ಎರಡನೇ ಮಿದುಳಿನಂತೆ ಕಾರ್ಯಾಚರಿಸುತ್ತವೆ!

ಮಗು ಜನಿಸಿದಾಗ ಮಿದುಳು ಇನ್ನೂ ಅಪಕ್ವವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ತಾಯಿಯ ಎದೆಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರುವ ಹಲವು ವಿಶಿಷ್ಠ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ಮಗುವಿನ ಮಿದುಳನ್ನು ಪೋಷಿಸಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ. ಸ್ತನಪಾನದ ಮೂಲಕ ಕರುಳನ್ನು ಸೇರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಕೂಡ ಮಗುವಿನ ಮಿದುಳಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ನೆರವಾಗುತ್ತವೆ. ನವಮಾಸ ತುಂಬಿದ, ಸಹಜವಾಗಿ ಹೆರಿಗೆಯಾದ, ಎದೆಹಾಲನ್ನಷ್ಟೇ ಕುಡಿದ, ಪ್ರತಿಜೈವಿಕಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸದ ಶಿಶುಗಳಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮಿದುಳಿನ ಪೋಷಣೆಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಡಬ್ಬದ ಪುಡಿ ಹಾಗೂ ಪಶುವಿನ ಹಾಲುಗಳು ಮಾನವ ಶಿಶುವಿನ ಮಿದುಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸ್ತನಪಾನದಿಂದ ದೊರೆಯುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳನ್ನೂ ಒದಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಪಶುವಿನ ಹಾಲು ಅದರ ಕರುಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಸೂಕ್ತ, ನಮ್ಮ ಶಿಶುಗಳಿಗಲ್ಲ.

ನರಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ವಾಹಕಗಳಾಗಿ ವರ್ತಿಸುವ ಸೆರೊಟೊನಿನ್, ಗಾಬಾ, ಡೋಪಮಿನ್, ನಾರ್ ಎಪಿನೆಫ್ರಿನ್ ಮುಂತಾದ ಸಂಯುಕ್ತಗಳನ್ನು ಕರುಳೊಳಗಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಕೂಡ ಸ್ರವಿಸುತ್ತವೆ; ನಮ್ಮ ದೇಹದಲ್ಲಿರುವ ಶೇ. 90ರಷ್ಟು ಸೆರೊಟೊನಿನ್ ಹಾಗೂ ಶೇ. 50ರಷ್ಟು ಡೋಪಮಿನ್ ಕರುಳಿನಲ್ಲೇ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಆಹಾರದ ಶರ್ಕರಗಳನ್ನು ಒಡೆದು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸುವ ಬ್ಯುಟಿರೇಟ್, ಪ್ರೊಪಿಯೋನೇಟ್, ಅಸಿಟೇಟ್ ಮುಂತಾದ ಕಿರು ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ಕೂಡ ಮಿದುಳಿನ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತವೆ. ಈ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ಮಿದುಳಿನ ನರವರ್ಧಕ ಪ್ರೊಟೀನ್ (ಬಿಡಿಎನ್ಎಫ್) ಅನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುವ ಮೂಲಕ ನರಕೋಶಗಳನ್ನು ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಹೊಸ ನರಕೋಶಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದಕ್ಕೆ ನೆರವಾಗುತ್ತವೆ. ನವಜಾತ ಶಿಶುವಿನ ಮಿದುಳಿನಲ್ಲಿ ಅರಿಯುವಿಕೆ, ನೆನಪು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆ ಮುಂತಾದ ಮೂಲಭೂತ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಭಾಗಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಡಿಎನ್ಎಫ್ ಹಾಗೂ ಇತರ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಜನ್ಯ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ಮಹತ್ವದ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತವೆ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ.

ಒತ್ತಡ, ಭಯ, ಆತಂಕಗಳ ನಿಭಾವಣೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನ, ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಜಾಣ್ಮೆ, ಹಸಿವು-ಸಂತೃಪ್ತಿಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೂ ತಾಯಿಯ ಆರೈಕೆ, ಎದೆಹಾಲಿನ ಪ್ರಮಾಣ ಹಾಗೂ ಕರುಳಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಕರುಳೊಳಗೆ ಪರಸ್ಪರ ಸಹಜೀವನ ನಡೆಸುವ ನೂರಾರು ಜಾತಿಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ಹಾಗೂ ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನಗಳ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ. ಮನುಷ್ಯರೊಳಗಿನ ಇಂತಹ ಸಹಬಾಳ್ವೆಯು ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳ ಹರಡುವಿಕೆಗೆ (ತಾಯಿಂದ ಮಗುವಿಗೆ, ಆಹಾರದ ಮೂಲಕ ಒಬ್ಬರಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ) ನೆರವಾಗುವುದರಿಂದ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಿಗೂ ಅದರಿಂದ ಲಾಭವಾಗುತ್ತದೆ! ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಲೋಪಗಳಾದರೆ ಜೀವನವಿಡೀ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನೆಗೆ ತೊಡಕುಂಟಾಗುವ ಸ್ವಲೀನತೆಯಂತಹ (ಆಟಿಸಂ) ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕರುಳಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಲ್ಲಾಗುವ ವ್ಯತ್ಯಯಗಳೇ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದೆಂದು ಈಗ ತರ್ಕಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆಧುನಿಕ ಸಸ್ಯಾಹಾರದ (ಸಕ್ಕರೆ, ಸಂಸ್ಕರಿತ ಧಾನ್ಯಗಳು) ಅತಿಸೇವನೆ, ಗರ್ಭಿಣಿಯರಲ್ಲೂ, ಶಿಶುಗಳಲ್ಲೂ ಪ್ರತಿಜೈವಿಕಗಳ ಅತಿಬಳಕೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಶಿಶುಗಳಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗಿ, ಮಿದುಳಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನ್ಯೂನತೆಗಳಾಗಬಹುದೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸ್ವಲೀನತೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಯುಳ್ಳ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಪಚನಾಂಗದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೂ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿರುವುದು ಈ ವಾದವನ್ನು ಪುಷ್ಠೀಕರಿಸುವಂತಿದೆ.

ಕರುಳಿನಲ್ಲಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಆಹಾರವನ್ನೇ ಮನುಷ್ಯರು ತಿನ್ನುವಂತೆ ಅವು ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳೂ ಇವೆ. ಒಂದೇ ಥರದ ಆಹಾರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೇವಿಸುವವರಲ್ಲಿ ಆ ಆಹಾರಕ್ಕೆ ಸರಿಹೊಂದುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ವೃದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತವೆ. ಅಂಥವರು ತಮ್ಮ ಆಹಾರವನ್ನು ಬದಲಿಸಿದರೆ ಆ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಕಷ್ಟಕ್ಕೀಡಾಗುತ್ತವೆ, ವಿಷಕಾರಿ ಸಂಯುಕ್ತಗಳನ್ನು ಸ್ರವಿಸತೊಡಗುತ್ತವೆ. ಇದರಿಂದ ರುಚಿ ಕೆಡುತ್ತದೆ, ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಅನುಭವವೂ, ಬೇಸರಿಕೆಯೂ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ; ತ್ಯಜಿಸಿದ್ದ ಆಹಾರವನ್ನು ಮತ್ತೆ ತಿನ್ನಬೇಕಾದ ಒತ್ತಡವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ವಿಪರೀತವಾಗಿ ಸಕ್ಕರೆ-ಸಿಹಿಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವವರು ಅವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದಾಗ ಕಷ್ಟಕ್ಕೀಡಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಸಕ್ಕರೆ-ಸಿಹಿಯ ದಾಸ್ಯಕ್ಕೆ ಬೀಳುವುದು ಹೀಗೆಯೇ.

ವಯಸ್ಕರಲ್ಲಿಯೂ ಕರುಳೊಳಗಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳು ಏರುಪೇರಾದರೆ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗೂ ವರ್ತನೆಯ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮಗಳಾಗಬಹುದು. ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕರಿತ ಧಾನ್ಯಗಳ ಸೇವನೆಯಿಂದ ಕರುಳಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಲ್ಲಾಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಖಿನ್ನತೆ, ಆತಂಕ ಮುಂತಾದ ಮಾನಸಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ, ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹ, ಹೃದ್ರೋಗ ಮುಂತಾದ ದೈಹಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ ದಾರಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ. ಟೋಕ್ಸೋಪ್ಲಾಸ್ಮ ಪರೋಪಜೀವಿಯಿಂದ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳಿಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗಿ, ಡೋಪಮಿನ್ ಸ್ರಾವದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳಾಗಿ ಇಚ್ಛಿತ್ತ ವಿಕಲತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದೆಂಬ ಸಂದೇಹಗಳೂ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿವೆ. ಹಿರಿವಯಸ್ಕರಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಅಲ್ಜೀಮರ್ಸ್ ಕಾಯಿಲೆ, ಪಾರ್ಕಿನ್ಸನ್ಸ್ ಕಾಯಿಲೆ ಮುಂತಾದ ಮಿದುಳಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಮೂಲದ ಡೋಪಮಿನ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಂಯುಕ್ತಗಳ ಕೊರತೆಯು ಕಾರಣವಿರಬಹುದೇ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಅಧ್ಯಯನಗಳಾಗಬೇಕಿದೆ.

ನಮ್ಮ ಮಿದುಳಿನ ಮೇಲೂ, ಆ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗೂ ವರ್ತನೆಯ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಬಲ್ಲ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳನ್ನು ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಡಬೇಕಾದುದು ಅತಿ ಮುಖ್ಯ. ಸೊಪ್ಪು, ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಸೇವಿಸಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳನ್ನು ವೃದ್ಧಿಸಬೇಕು, ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕರಿತ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ವರ್ಜಿಸಿ ಕೆಟ್ಟ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕು. ಪ್ರತಿಜೈವಿಕಗಳು, ನೋವು ನಿವಾರಕಗಳು ಹಾಗೂ ಆಮ್ಲ ನಿರೋಧಕಗಳನ್ನು ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಬಳಸಬೇಕು. ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಊರುಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿಯಿತ್ತು, ಅಲ್ಲಿನ ನೀರು-ಆಹಾರಗಳ ಮೂಲಕ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಬಗೆಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕು.

ಆರೋಗ್ಯ ಪ್ರಭ: ಸಸ್ಯಾಹಾರ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂಬುವರಿಗೆ ಕೇಂದ್ರದ ಗುದ್ದು [ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭ, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 29, 2015, ಗುರುವಾರ]

ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕರಿತ ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನು ವರ್ಜಿಸಿ, ತರಕಾರಿಗಳು, ಇಡೀ ಧಾನ್ಯಗಳು ಹಾಗೂ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೇವಿಸಬೇಕು ಎಂದಿದೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆಹಾರ ಸುರಕ್ಷಾ ಪ್ರಾಧಿಕಾರದ ಹೊಸ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆ. ಜೊತೆಗೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಯೋಗಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಕೈಬಿಡಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲದೆ, ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸೂಕ್ತ.

ಸಸ್ಯಾಹಾರ ಮೇಲೋ, ಮಾಂಸಾಹಾರ ಮೇಲೋ ಎಂಬ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಶಾಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಆಹಾರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆಯನ್ನು ಇದೇ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 12ರಂದು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರವು ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಅವುಗಳಿಂದ 500 ಗಜ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ತ್ಯಾಜ್ಯ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನೂ, ಲಘು ಪೇಯಗಳನ್ನೂ ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿ ಉದಯ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನವು ಡಿಸೆಂಬರ್ 2010ರಲ್ಲಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಅರ್ಜಿಯ ಮೇಲೆ ದಿಲ್ಲಿ ಉಚ್ಛ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ನೀಡಿದ ಆದೇಶದಂತೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆಹಾರ ಸುರಕ್ಷೆ ಹಾಗೂ ಮಾನಕಗಳ ಪ್ರಾಧಿಕಾರವು ಈ ಕರಡನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದೆ (ಇಲ್ಲಿದೆ: http://www.fssai.gov.in/Portals/0/pdf/Order_Draft_Guidelines_School_Children.pdf). ಇದು ಸದ್ಯದಲ್ಲೇ ಅಧಿಕೃತ ನೀತಿಯಾಗಿ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಜಾರಿಗೊಳ್ಳಲಿದೆ.

ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1 ರಂದು ಇಲ್ಲೇ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದ್ದ ‘ಸಸ್ಯಾಹಾರ ದಿನದಂದು ಸತ್ಯಶೋಧನೆ’ ಎಂಬ ಅಂಕಣಕ್ಕೂ, ಈ ಕರಡು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆಗೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಾಮ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಸಕ್ಕರೆ, ಸಂಸ್ಕರಿತ ಧಾನ್ಯಗಳು (ಮೈದಾ ಇತ್ಯಾದಿ), ಸಂಸ್ಕರಿತ ಖಾದ್ಯತೈಲಗಳು ಮುಂತಾದ ಆಧುನಿಕ ಸಸ್ಯಾಹಾರವೇ ಇಂದಿನ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದು, ಅವನ್ನು ವರ್ಜಿಸಬೇಕು ಯಾ ಮಿತಿಗೊಳಿಸಬೇಕು; ಬದಲಿಗೆ, ತರಕಾರಿಗಳು, ಕಾಳುಗಳು, ಇಡೀ ಧಾನ್ಯಗಳು, ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೇವಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಈ ಕರಡಿನಲ್ಲಿಯೂ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಸಸ್ಯಾಹಾರವೇ ಶ್ರೇಷ್ಠವೆಂದು ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ಭಾರತ ಸರಕಾರವೇ ಸತ್ಯದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸಿದೆ.

ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಆಧುನಿಕ ರೋಗಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕೊಬ್ಬು, ಉಪ್ಪು ಹಾಗೂ ಸಕ್ಕರೆಗಳ ಅತಿಸೇವನೆಯೇ ಕಾರಣವೆನ್ನುವುದನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸರಳವಾಗಿ, ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಈ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಕ್ಕರೆಯಿಂದ ದೇಹಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ, ಅದರ ಸೇವನೆಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತ ಪ್ರಮಾಣವೆಂಬುದೂ ಇಲ್ಲ, ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹ ಮುಂತಾದ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಸಕ್ಕರೆಯ ಸೇವನೆಯೇ ಕಾರಣ; ಉಪ್ಪಿನ ಅತಿಸೇವನೆಯು ರಕ್ತನಾಳಗಳ ಕಾಯಿಲೆ ಹಾಗೂ ಹೃದ್ರೋಗಗಳನ್ನುಂಟು ಮಾಡಬಹುದು; ಕುಕೀ, ಕ್ರಾಕರ್, ಚಿಪ್ಸ್ ಹಾಗೂ ಕರಿದ ತಿನಿಸುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ಮತ್ತು ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ಬೊಜ್ಜು, ಹೃದಯಾಘಾತಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು; ಕೇಫೀನ್ ಉಳ್ಳ ಶಕ್ತಿದಾಯಕ ಪೇಯಗಳಿಂದ ಸ್ನಾಯು ಹಾಗೂ ನರಗಳ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೂ, ನಿರ್ಜಲೀಕರಣವೂ ಉಂಟಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆಯು ಸಂಸ್ಕರಿತ ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನಷ್ಟೇ ರೋಗಕಾರಕವೆಂದು ದೂಷಿಸಿ, ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಆರೋಪಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿದೆ. ಸಸ್ಯಾಹಾರವೇ ಶ್ರೇಷ್ಠವೆಂಬ ವ್ಯಸನಕ್ಕೆ ಭಾರತ ಸರಕಾರವೇ ದಿವ್ಯೌಷಧ ನೀಡಿದೆ!

ಮಕ್ಕಳು ರೋಗಕಾರಕ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಪೌಷ್ಠಿಕವಾದ ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುವಂತಾಗಲು ಈ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹಲವು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಸಮತೋಲಿತ ಆಹಾರದ ಬಗ್ಗೆಯೂ, ಆಹಾರದಿಂದ ಉಂಟಾಗಬಲ್ಲ ರೋಗಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಆಹಾರದ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಬಿಡಬಾರದು; ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನೂ, ರಚನಾತ್ಮಕ ಜೀವನಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನೂ ಕಲಿಸಬೇಕಾದ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಆಹಾರಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಬಾರದು; ಶಾಲಾ ಕ್ಯಾಂಟೀನುಗಳು ವ್ಯಾಪಾರದ ಅಂಗಡಿಗಳಾಗದೆ, ಪರಿಪೂರ್ಣ, ಪೌಷ್ಠಿಕ, ಸುರಕ್ಷಿತ ಹಾಗೂ ಸ್ವಚ್ಛ ಆಹಾರವನ್ನು ಒದಗಿಸುವಂತಾಗಬೇಕು ಎಂದು ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.

ಶಾಲಾ ಕ್ಯಾಂಟೀನುಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ಕೆಂಪು, ಹಳದಿ ಹಾಗೂ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಬೇಕೆಂಬ ವಿನೂತನ ಸಲಹೆಯು ಈ ಕರಡಿನಲ್ಲಿದೆ. ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕರವಾದ ಚಿಪ್ಸ್, ಸಮೋಸ, ಪೂರಿ, ಬತೂರಗಳಂತಹ ಕರಿದ ತಿನಿಸುಗಳು, ಸಕ್ಕರೆಭರಿತ ಪೇಯಗಳು ಮತ್ತು ಸಿಹಿ ತಿನಿಸುಗಳು, ನೂಡಲ್ಸ್, ಪಿಝಾ, ಬರ್ಗರ್ ಗಳಂತಹ ಸಿದ್ಧ ತಿನಿಸುಗಳು ಕೆಂಪು ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿರಬೇಕು, ಶಾಲೆಯ 50 ಮೀಟರ್ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಲಭ್ಯತೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕು ಹಾಗೂ ಮಕ್ಕಳು ಅವನ್ನು ತಿನ್ನದಂತೆ ತಡೆಯಬೇಕು; ಹಾಲಿನಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಐಸ್ ಕ್ರೀಂ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಿಹಿ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ಹಳದಿ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟು, ತೀರಾ ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ, ಅತ್ಯಲ್ಪವಾಗಿ ತಿನ್ನಗೊಡಬೇಕು; ತರಕಾರಿಗಳು, ಕಾಳುಗಳು, ಇಡೀ ಧಾನ್ಯಗಳು, ತೆಳ್ಳಗಿನ ಮಾಂಸ, ಮೀನು, ಮೊಟ್ಟೆ, ಕಡಿಮೆ ಕೊಬ್ಬಿನ ಹಾಲು ಹಾಗೂ ಹಣ್ಣುಗಳು ಹಸಿರು ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿದ್ದು, ಯಾವಾಗಲೂ ಲಭ್ಯವಿರಬೇಕು, ಕನಿಷ್ಠ ಶೇ.80ರಷ್ಟು ಆಹಾರಾಂಶವನ್ನು ಒದಗಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ವಿಂಗಡಣೆಯನ್ನು ಶಾಲೆಯ ಕ್ಯಾಂಟೀನುಗಳ ತಿನಿಸುಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಮನೆಯಿಂದ ತರುವ ತಿನಿಸುಗಳಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸಬಹುದೆಂದೂ, ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಹಂತದಿಂದ ಮೇಲಿನ ಹಂತದವರೆಗೆ, ಹಗಲು ಶಾಲೆಗಳಿಂದ ವಸತಿ ಶಾಲೆಗಳವರೆಗೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಇದೇ ನೀತಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂದೂ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.

ಈ ಸೂತ್ರಗಳ ಪಾಲನೆಯನ್ನು ಖಾತರಿಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಪೋಷಕರು, ಶಿಕ್ಷಕರು ಹಾಗೂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಆರೋಗ್ಯ ತಂಡವನ್ನು ಪ್ರತೀ ಶಾಲೆಯಲ್ಲೂ ರಚಿಸಬೇಕೆಂದೂ, ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯದಲ್ಲೂ, ಪಠ್ಯೇತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲೂ ಈ ಸೂತ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಯೊದಗಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ರೋಗಕಾರಕ ತಿನಿಸುಗಳ ಜಾಹೀರಾತುಗಳು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸದಂತೆ ನಿರ್ಬಂಧಿಸಬೇಕು, ಅವಕ್ಕೆ ಖ್ಯಾತನಾಮರ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಸಲಹೆಗಳೂ ಕರಡಿನಲ್ಲಿವೆ.

ಜೊತೆಗೆ, ಐದರಿಂದ ಹದಿನೇಳು ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಒಟ್ಟು ಒಂದು ಗಂಟೆಯಷ್ಟಾದರೂ, ಹುರುಪಾದ ದೈಹಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್, ಕಾಲ್ಚೆಂಡು, ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್, ಟೆನಿಸ್, ಸ್ಕೇಟಿಂಗ್, ಈಜು ಇತ್ಯಾದಿ ಆಟೋಟಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ; ಯೋಗಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಎಲ್ಲೂ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸದೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಡೆಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ, ರೋಗಕಾರಕವಾದ ಸಂಸ್ಕರಿತ ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನು ಕೆಂಪು ಪಟ್ಟಿಗೆ ತಳ್ಳಿ, ಪೌಷ್ಠಿಕವಾದ ಮಾಂಸಾಹಾರಕ್ಕೆ ಹಸಿರು ನಿಶಾನೆ ತೋರಿ, ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲದ ಯೋಗಾಭ್ಯಾಸವನ್ನೂ ಹೊರಗುಳಿಸಿ, ಅತ್ಯಂತ ವೈಜ್ಞಾನಿಕವೂ, ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಯೂ ಆದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ ಆಹಾರ ಪ್ರಾಧಿಕಾರವನ್ನು ಅಭಿನಂದಿಸಲೇಬೇಕು. ಆಗಸ್ಟ್ 2012ರಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಗೊಂಡ ಈ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆಯನ್ನು ಮಾರ್ಚ್ 2015ರಲ್ಲಿ ದಿಲ್ಲಿ ಉಚ್ಛ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ದೃಢೀಕರಿಸಿ, ಆದಷ್ಟು ಬೇಗನೇ ಅಧಿಕೃತ ನೀತಿಯಾಗಿ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಆದೇಶಿಸಿತ್ತು. ಅದನ್ನೀಗ ಎಲ್ಲರೂ ಒತ್ತಾಯಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಸ್ವತಃ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳೇ ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಅಧಿಕೃತ ನೀತಿಯೆಂದು ಘೋಷಿಸಿ ತಮ್ಮ ಮುತ್ಸದ್ಧಿತನವನ್ನು ಮೆರೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ, ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ, ವಯಸ್ಕರೂ ಪೌಷ್ಠಿಕ ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳ ಸೇವನೆಗೆ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿರುವ ಅಡ್ಡಿ-ಆತಂಕಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಅವರೇ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಜಾತಿ, ಮತ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ಶಾಲೆ, ಕಾಲೇಜು, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳು, ಕಛೇರಿಗಳು, ಉದ್ಯಮಗಳು ಮುಂತಾದೆಡೆ ಕ್ಯಾಂಟೀನುಗಳಲ್ಲೂ, ಭೋಜನಾಲಯಗಳಲ್ಲೂ ತರಕಾರಿ ಹಾಗೂ ಧಾನ್ಯಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮೀನು, ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆಗಳು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಾಗಬೇಕು. ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಶಾಲಾ ಬಿಸಿಯೂಟದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕು; ಮಾನ್ಯ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳೇ ಅದನ್ನು ಉದ್ಘಾಟಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೂ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಭೋಜನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡುವಾಗಲೂ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ಇದೇ ಸೂತ್ರದಂತೆ ವಿಂಗಡಿಸಿಟ್ಟರೆ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಆಹಾರವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಉತ್ತೇಜಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಸಣ್ಣ ಪರಿಷ್ಕರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಈ ಕರಡನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ ಈಗಾಗಲೇ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಆ ನಂತರದ ಅಧ್ಯಯನಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಈ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣುಗಳು, ಹಾಲಿನ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು, ಬ್ರೆಡ್, ನಿಂಬೆ ಸೋಡಾಗಳನ್ನು ಆರೋಗ್ಯಕರ ಆಹಾರಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲಾಗಿದೆ; ಆದರೆ ಇವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಚಮಚದ ಸಕ್ಕರೆಯಲ್ಲೂ, ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೂ ಇರುವ ಫ್ರಕ್ಟೋಸ್ ಎಂಬ ಶರ್ಕರದ ಅತಿಸೇವನೆಯೇ ಆಧುನಿಕ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದೆಂದು ಇತ್ತೀಚಿನ ಹಲವು ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಶ್ರುತಪಡಿಸಿವೆ. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣಿನ ರಸದ ಅತಿಸೇವನೆಯು ಬೊಜ್ಜಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆಂದೂ, ಅದನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸಿದರೆ ಬೊಜ್ಜನ್ನು ತಡೆಯಬಹುದೆಂದೂ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ತೋರಿಸಿವೆ. ಪಶು ಹಾಲಿನ ಸೇವನೆಯಿಂದ ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ, ಅಸ್ತಮಾ, ಮಧುಮೇಹ, ಕರುಳಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಾಗಬಹುದೆಂಬ ವರದಿಗಳಿವೆ. ಸಂಸ್ಕರಿತ ಮಾಂಸದಿಂದ ಕೆಲ ರೋಗಗಳುಂಟಾಗಬಹುದೆಂಬ ವರದಿಗಳೂ ಇವೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ, ಹಣ್ಣುಗಳು ಹಾಗೂ ಹಾಲಿನ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಹಸಿರಿನ ಬದಲು ಹಳದಿ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿ, ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ನೀಡುವಂತಾಗಬೇಕು. ತಾಜಾ ತೆಳು ಮಾಂಸವನ್ನು ಹಸಿರು ಗುಂಪಿನಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟು, ಸಂಸ್ಕರಿತ ಮಾಂಸವನ್ನು (ಬೇಕನ್, ಸಲಾಮಿ, ಸಾಸೇಜ್) ಹಳದಿ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿಸಬೇಕು. ಐಸ್ ಕ್ರೀಂ ನಂತಹ ಸಿಹಿತಿನಿಸುಗಳು ಹಳದಿಯ ಬದಲು ಕೆಂಪು ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿ ವರ್ಜ್ಯವಾಗಬೇಕು. ಗೇರು, ಪಿಸ್ತ, ಬಾದಾಮಿ, ಎಳ್ಳು, ಕುಂಬಳ, ಸೌತೆ ಮುಂತಾದ ಬೀಜಗಳು ಹಸಿರು ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗಬೇಕು. ಮಾಂಸಾಹಾರದ ಜೊತೆ ನಾರುಭರಿತ ತರಕಾರಿಗಳ ಸೇವನೆಯೂ ಅತ್ಯಗತ್ಯವೆಂದು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳು ರೋಗಕಾರಕ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇತರೆಡೆಗಳಲ್ಲೂ ಖರೀದಿಸದಂತೆ ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕು.

ಆಹಾರ ಪ್ರಾಧಿಕಾರದ ಈ ಸೂತ್ರಗಳು ಎಲ್ಲ ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಗೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಹೊಸ ಆಶಾಕಿರಣವಾಗಿವೆ. ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಈ ದಿಟ್ಟ ಉಪಕ್ರಮವು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳ ಮನದ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಸಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಆರೋಗ್ಯ ಪ್ರಭ: ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳಿಂದ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ ಹೊಸ ರೋಗಗಳು [ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭ, ಜನವರಿ 7, 2016, ಗುರುವಾರ]

ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಾಂಸ, ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಗಳನ್ನು ಆಧಾರರಹಿತವಾಗಿ ದೂಷಿಸಿ, ಎಂದೂ ತಿನ್ನದಿದ್ದ ಬೀಜ, ಸಿಪ್ಪೆ, ಹೊಟ್ಟುಗಳ ಎಣ್ಣೆಗಳನ್ನು ಸಂಸ್ಕರಿಸಿ ಮಾರಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸತೊಡಗಿದ ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೃದ್ರೋಗ, ಮಧುಮೇಹ, ಬೊಜ್ಜು, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್, ಮನೋರೋಗಗಳು ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿವೆ.

ಇಪ್ಪತ್ತನೆಯ ಶತಮಾನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಡಂಗುರ ಸಾರಿಸಿದ್ದ ಹಲವು ಸುಳ್ಳುಗಳಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ಕೊನೆಗಾಲ ಕಾಣತೊಡಗಿದೆ. ಮೇದಸ್ಸು-ಮಾಂಸಗಳಿಂದಲೇ ರೋಗಗಳುಂಟಾಗುತ್ತವೆ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದುದಕ್ಕೆ ಆಧಾರಗಳು ದೊರೆಯದೆ, ಸಕ್ಕರೆಯೆಂಬ ಸಸ್ಯಾಹಾರವೇ ನಿಜವಾದ ವೈರಿಯೆನ್ನುವುದು ಈಗ ಮನದಟ್ಟಾಗತೊಡಗಿದೆ. ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಯಿಂದ ಹೃದಯಾಘಾತ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ, ಹಾಗಾಗಿ ಜೋಳ, ಸೋಯಾ ಇತ್ಯಾದಿ ಎಣ್ಣೆಗಳನ್ನೇ ಬಳಸಬೇಕು ಎಂಬ ಸಲಹೆಯೂ ತಪ್ಪೆಂದು ಸಾಬೀತಾಗತೊಡಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸುಳ್ಳುಗಳು ನಮ್ಮ ತಲೆಗಳೊಳಗೆ ಭದ್ರವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿರುವುದರಿಂದ ಅವನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ.

ಎರಡು ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮನುಷ್ಯರ ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಮೀನು-ಮಾಂಸಗಳ ಮೇದಸ್ಸಿಗೆ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವಿತ್ತು, ಮಿದುಳಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಅದು ನೆರವಾಗಿತ್ತು. ಹತ್ತು-ಹನ್ನೆರಡು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೃಷಿ ಹಾಗೂ ಪಶುಪಾಲನೆ ತೊಡಗಿದ ಬಳಿಕವೂ ಹಂದಿ, ಆಕಳು ಮತ್ತಿತರ ಸಾಕು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮಾಂಸವೇ ಮುಖ್ಯ ಆಹಾರವಾಗಿತ್ತು. ಅಂತಹ ಮಾಂಸದಿಂದ ಪಡೆದ ಕೊಬ್ಬು ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆಯಾಗಿಯೂ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸುಮಾರು 6000 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮೆಡಿಟರೇನಿಯನ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆಗಾಗಿ ಆಲಿವ್ ಕೃಷಿ ತೊಡಗಿತು, ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ನೆಲಕಡಲೆಯ ಬಳಕೆಯೂ ಆರಂಭವಾಯಿತು, ನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಹಾಗೂ ಅದರ ಎಣ್ಣೆಗಳು ಬಂದವು, 3000 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮೆಡಿಟರೇನಿಯನ್ ಹಾಗೂ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳೆಣ್ಣೆಯ ಬಳಕೆಯು ಆರಂಭವಾಯಿತು, ಸುಮಾರು 500 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ತಾಳೆ ಎಣ್ಣೆಯೂ ಬಂತು.

ಈ ಆಲಿವ್, ಎಳ್ಳು, ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಒಂದಷ್ಟು ಹಿಂಡಿದರೆ ಖಾದ್ಯ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು, ಅವುಗಳ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಹಾಗೇ ನೇರವಾಗಿ ಸೇವಿಸಲೂ ಬಹುದು. ಮಾಂಸಜನ್ಯ ಕೊಬ್ಬಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಈ ಹಳೆಯ ಎಣ್ಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು, ಏಕ ಅಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ಮತ್ತು ಒಮೆಗಾ 3 ವಿಧದ ಬಹು ಅಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ತುಂಬಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಅಗತ್ಯಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿವೆ.

ಇಪ್ಪತ್ತನೆಯ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದವರೆಗೆ ಇವಿಷ್ಟೇ ಎಣ್ಣೆಗಳು ಲಭ್ಯವಿದ್ದವು. ಅಲ್ಲಿಂದೀಚೆಗೆ ಆಹಾರೋತ್ಪಾದನೆಯೂ, ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕರಣೆಯೂ ಬೃಹತ್ ಉದ್ಯಮವಾದಂತೆ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಬಳಕೆಯೂ ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ, ನಮ್ಮ ಆಹಾರವೂ ಬದಲಾಗತೊಡಗಿತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕಾದ ಸಿನ್ಸಿನಾಟಿ ನಗರವು ಹಂದಿ ಸಾಕಣೆ ಹಾಗೂ ಅದರ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ತಯಾರಿಗೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿ, ಪೋರ್ಕೋಪೊಲಿಸ್ ಎಂದೇ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಹಂದಿಯ ಕೊಬ್ಬಿನಿಂದ ಮೋಂಬತ್ತಿಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಂಪೆನಿಯೊಂದರ ಮಾಲಕ ಹಾಗೂ ಅದರಿಂದಲೇ ಸೋಪುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಕಂಪೆನಿಯ ಮಾಲಕ ಅಲ್ಲಿನ ಸೋದರಿಯರಿಬ್ಬರನ್ನು ವರಿಸಿದ್ದು ಇಡೀ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಬದಲಾಗುವುದಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು! ಈ ಭಾವನೆಂಟರು ಆರಂಭಿಸಿದ ಕಂಪೆನಿಯು ಹಂದಿಯ ಕೊಬ್ಬಿನ ಬದಲಿಗೆ ತಾಳೆ, ತೆಂಗಿನ ಎಣ್ಣೆಗಳಿಂದ ಸೋಪು ತಯಾರಿಸತೊಡಗಿತು. ನಂತರ ಹತ್ತಿ ಬೀಜದ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಸಂಸ್ಕರಿಸಿ ಹಂದಿಯ ಕೊಬ್ಬಿನಂತೆಯೇ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನೂ ತಯಾರಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಸಸ್ಯಜನ್ಯ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆ, ಸಸ್ಯಜನ್ಯ ಎಣ್ಣೆಯ ಸೋಪು ಎಂಬ ಭರ್ಜರಿ ಪ್ರಚಾರದಿಂದ ಕಂಪೆನಿಯು ಬಲು ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು. ಹೀಗೆ 1860ರಲ್ಲಿ ತ್ಯಾಜ್ಯವಾಗಿದ್ದ ಹತ್ತಿ ಬೀಜವು 1870ಕ್ಕೆ ಗೊಬ್ಬರವಾಯಿತು, 1880ಕ್ಕೆ ಪಶು ಆಹಾರವಾಯಿತು, 1910ಕ್ಕೆ ಮನುಷ್ಯರ ಖಾದ್ಯ ತೈಲವಾಯಿತು! ಮೋಂಬತ್ತಿಯಿಂದ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆಯವರೆಗೆ ಬಗೆಬಗೆಯ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸತೊಡಗಿದ ಭಾವನೆಂಟರ ಕಂಪೆನಿಯು ಜಗತ್ತಿನ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪೆನಿಗಳಲ್ಲೊಂದಾಗಿ ಬೆಳೆಯಿತು!

ಇದೇ ಕಂಪೆನಿಯ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಖಾದ್ಯ ತೈಲ ಸಂಸ್ಕರಣೆಯ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವು ಇನ್ನಷ್ಟು ಬೆಳೆಯಿತು; ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿ, ಕುಸುಬೆ, ಸೋಯಾ, ಜೋಳ, ಅಕ್ಕಿ ಹೊಟ್ಟು ಮುಂತಾದವುಗಳಿಂದಲೂ ಎಣ್ಣೆ ಹಿಂಡಿ ಸಂಸ್ಕರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಇಂತಹ ಬೀಜ, ಕಾಯಿ, ಸಿಪ್ಪೆ, ಹೊಟ್ಟುಗಳಿಂದ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ, ಅವುಗಳ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಹಾಗೇ ಸೇವಿಸುವುದಕ್ಕಂತೂ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಇವುಗಳನ್ನು ಅತಿ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಜಜ್ಜಿ, ಹೆಚ್ಚು ಉಷ್ಣತೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿ, ಬಳಿಕ ಹೆಕ್ಸೇನ್ ನಂತಹ ಪೆಟ್ರೋ ಸಂಯುಕ್ತಗಳ ಮೂಲಕ ಹಾಯಿಸಿ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಈ ಕಚ್ಛಾ ಎಣ್ಣೆಯ ಅಂಟುಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಕ್ಷಾರದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಿ ಆಮ್ಲೀಯ ಕಶ್ಮಲಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಬಣ್ಣವನ್ನು ತಿಳಿಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಗೆ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಉಷ್ಣತೆಯನ್ನು ಬಳಸಿ ಅದರಲ್ಲಿರುವ ದುರ್ಗಂಧಕಾರಿ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಆವಿಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ, ಸಿಕ್ಕಸಿಕ್ಕವುಗಳಿಂದ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಹಿಂಡಿ, ಪೆಟ್ರೋ ತೈಲದ ಮೇಲೆ ಹಾಯಿಸಿ, ಅಂಟು ತೆಗೆದು, ವಾಸನೆ ನಿವಾರಿಸಿ, ತೆಳುವಾಗಿಸಿ, ಬಿಳುಪಾಗಿಸಿ, ತಿನ್ನಬಹುದೆಂದು ನಂಬಿಸಿ, ಅತಿ ಚಂದದ ಬಾಟಲುಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ, ಆಕರ್ಷಕ ಜಾಹಿರಾತುಗಳ ಮೂಲಕ ಮಾರಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಮೆಗಾ 6 ವಿಧದ ಬಹು ಅಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳೇ ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತವೆ. ಜೊತೆಗೆ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಉಷ್ಣತೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ, ಅವು ಅತಿ ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಉತ್ಕರ್ಷಕಗಳನ್ನೂ, ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳನ್ನೂ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹಾನಿಯುಂಟು ಮಾಡಬಲ್ಲವು. ಆದರೆ, ಈ ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳೇ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮವೆಂದು ಈ ದೈತ್ಯ ಕಂಪೆನಿಗಳು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸತೊಡಗಿದವು; ಯಾವುದೇ ಸಾಕ್ಷ್ಯಾಧಾರಗಳಿಲ್ಲದೆಯೇ ಪ್ರಾಣಿಜನ್ಯ ಕೊಬ್ಬು ಹಾಗೂ ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಗಳನ್ನು ದೂಷಿಸತೊಡಗಿದವು. ಅಮೆರಿಕದ ಹೃದ್ರೋಗ ಸಂಘ, ಅಲ್ಲಿನ ಸರಕಾರ, ವೈದ್ಯ ವೃಂದ, ಮಾಧ್ಯಮಗಳು, ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಎಲ್ಲರೂ ಇದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಎಂಬತ್ತರ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕ ಸರಕಾರದ ಆಹಾರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯು ಈ ವಾದವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಈ ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳಿಗೆ ವಿಶ್ವಮನ್ನಣೆ ದೊರೆಯಿತು, ಎಲ್ಲರ ತಟ್ಟೆ-ಹೊಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕಿತು.

ಮೇದಸ್ಸು ಹಾಗೂ ಎಣ್ಣೆಗಳು ಕೇವಲ ಆಹಾರವಸ್ತುಗಳಲ್ಲ, ಅವು ನಮ್ಮ ಕಣಕಣವನ್ನೂ ತಟ್ಟುವಂಥವು. ನಮ್ಮ ದೇಹದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜೀವಕೋಶದ ಪೊರೆಯೂ ಮೇದಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಶಕ್ತಿಯ ಬಳಕೆ, ಮಿದುಳಿನ ಸಂವಹನ, ಹಾರ್ಮೋನುಗಳ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ, ಉರಿಯೂತದ ನಿರ್ವಹಣೆ, ರೋಗರಕ್ಷಣೆ, ಸಂತಾನಶಕ್ತಿ ಮುಂತಾದೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿವೆ. ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆ, ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಗಳ ಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದಸ್ಸು ಹಾಗೂ ಒಮೆಗಾ 3 ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳು ಇವಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿದ್ದರೆ, ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳ ಒಮೆಗಾ 6 ಆಮ್ಲಗಳು ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತವೆ.

ಈ  ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳು ಬಂದ ಬಳಿಕ ನಮ್ಮ ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ಒಮೆಗಾ 6 ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳ ಪ್ರಮಾಣವು ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿದೆ, ದೇಹದೊಳಗೆ ಅದರ ಪ್ರಮಾಣವು ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಇದೇ ಮೂರು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹದಂಥ ರೋಗಗಳು ತ್ರಿಪಟ್ಟಾಗಿವೆ, ರಕ್ತದ ಏರೊತ್ತಡ, ಹೃದ್ರೋಗ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೂ ಹೆಚ್ಚಿವೆ, ಮನೋರೋಗಗಳೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ. ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳಲ್ಲಿರುವ ಒಮೆಗಾ 6 ಆಮ್ಲಗಳು ಹಾಗೂ ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಆಮ್ಲಗಳು ದೇಹದಲ್ಲಿ ಉರಿಯೂತವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದರಿಂದ ರಕ್ತನಾಳಗಳ ಕಾಯಿಲೆ, ಹೃದಯಾಘಾತ, ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹ, ಸಂಧಿವಾತ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ ಹೃದ್ರೋಗವನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತವೆಂದು ಅಬ್ಬರದ ಪ್ರಚಾರದಿಂದ ಮಾರಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವ ಎಣ್ಣೆಗಳೇ ಹೃದ್ರೋಗವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದಾಯಿತು! ಒಮೆಗಾ 6 ಆಮ್ಲಗಳ ಅತಿ ಸೇವನೆಯು ಅಸ್ತಮಾ, ಚರ್ಮದ ಎಕ್ಸಿಮಾ, ಗರ್ಭಕೋಶದ ಎಂಡೋಮೆಟ್ರಿಯೋಸಿಸ್‌, ಖಿನ್ನತೆ, ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಅಪಾಯ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಜೋಳ, ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿ, ಸೋಯಾ ಬೀಜಗಳ ಎಣ್ಣೆಗಳನ್ನು ಕಾಯಿಸಿದಾಗ ಹೃದ್ರೋಗ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್, ಮಿದುಳಿನ ಕಾಯಿಲೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಲ್ಲ ಆಲ್ಡಿಹೈಡ್ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ವಿಪರೀತ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದೂ, ಬೆಣ್ಣೆ, ಹಂದಿಜನ್ಯ ಕೊಬ್ಬು, ಆಲಿವ್ ಎಣ್ಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಕರಿದಾಗ ಆಲ್ಡಿಹೈಡ್ ಪ್ರಮಾಣವು ಬಹಳಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಿರುತ್ತದೆ, ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಕರಿದಾಗ ಅದು ಅತ್ಯಲ್ಪವಿರುತ್ತದೆ ಎಂದೂ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ವರದಿಯಾಗಿದೆ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳಿಂದ ಸಕ್ಕರೆಭರಿತ ಆಹಾರವನ್ನೂ, ಒಮೆಗಾ 6 ಹೆಚ್ಚಿರುವ ಹೊಸ ಎಣ್ಣೆಗಳನ್ನೂ ವಿಪರೀತವಾಗಿ ಸೇವಿಸುತ್ತಿರುವುದೇ ಆಧುನಿಕ ರೋಗಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆನ್ನುವುದು ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅಮೆರಿಕ ಸರಕಾರದ 2015ರ ಆಹಾರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆ, ಭಾರತ ಸರಕಾರವು ಅಕ್ಟೋಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಶಾಲಾ ಮಕ್ಕಳ ಆಹಾರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಕೆ, ಆಹಾರ ಹಾಗೂ ಕೃಷಿ ಸಂಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ವಿಶ್ವ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವರದಿಗಳು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಇವುಗಳ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸುವಂತೆ ಸಲಹೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ.

ಅತ್ತ ಪರ್ಯಾಪ್ತ ಮೇದೋ ಆಮ್ಲಗಳಿಂದ ರೋಗಗಳುಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆಯೂ ದೃಢವಾದ ಆಧಾರಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಈಗಲೂ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆ, ಮೀನುಗಳ ಮೇದಸ್ಸನ್ನೂ, ಆಲಿವ್, ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಗಳನ್ನೂ ಬಳಸುವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯದು; ಆಳವಾಗಿ ಕರಿಯುವುದನ್ನು ಅಪರೂಪಗೊಳಿಸಿ, ಅದಕ್ಕೂ ತೆಂಗಿನೆಣ್ಣೆಯನ್ನೇ ಬಳಸುವುದೊಳ್ಳೆಯದು.

Psoriasis is a chronic inflammatory disease of the skin characterised by a relapsing and remitting course. It manifests as pink, scaly, raised lesions on the elbows, knees, lower back and scalp along with certain nail changes like pitting, discolouration, subungual hyperkeratosis and onycholysis in about 25-50% of the cases. In 5-10% of patients, the disease can be associated with joint involvement.

It is multifactorial in aetiology, with genetic factors and environmental insults playing their role. A positive family history is present in about one third of the patients; when neither parents are affected the risk is about 7.5%, when one parent is affected it is about 15% and when both parents affected, it is 50%. Psoriasis is not contagious.

The following factors may exacerbate the disease:

• Stress
• Trauma
• Infections (Streptococcal upper respiratory tract infections)
• Medications (Lithium, Antimalarials, Propranolol and other beta blockers, NSAIDS, Terfenadine and steroid withdrawal)
• Winter season

Age of onset is usually 16-22 years and 57-60 years. The lesions vary from a few to numerous and when numerous, tend to be symmetrically distributed.

At the microscopic level, the skin shows excessive cellular proliferation, poor differentiation and inflammation.

Co-Morbidities: Psoriatic patients have been identified as having higher frequencies of hyperlipidemia, coronoray artery disease and myocardial infarction, hypertension, insulin resistance, diabetes mellitus and homocysteinemia. A hospital based case control study has shown an increased prevalence of metabolic syndrome in psoriatic patients that is independent of psoriasis severity.[See Kimball AB below]. Results of a new study at Reykjavik’s Landspitali, the National University hospital of Iceland suggest that patients — especially women — with psoriasis may be at increased risk for metabolic syndrome. The study involving more than 6,500 people found the prevalence of metabolic syndrome to be higher among patients with psoriasis (40 percent) than among those without (23 percent)[See Love TJ et al below]

Role of Diet: Diet has been suggested to play a role in the aetiology and pathogenesis of psoriasis. Diets with low carbohydrates and rich in vegetables and omega 3 polyunsaturated fatty acids (fish such as meckerel, salmons, sardines) improved psoriatic symptoms in some studies.

Animal studies indicate that fatty acids can modulate pro-inflammatory cytokine production and actions. Omega 6 polyunsaturated fatty acids such as arachidonic acid (from meat, refined vegetable oils) enhance interleukin 1 production and tissue responsiveness to cytokines whereas omega 3 polyunsaturated fatty acids such as eicosa pentanoic acid (EPA) and docosa hexanoic acid (DHA) (from fish such as meckerel, salmons, sardines) have the opposite effect. Arachidonic acid is converted to prostaglandin (PG) E₂ and leukotreine (LT) B4 which are proinflammatory whereas EPA and DHA are converted into PGE₃ and LT B5 which are anti inflammatory. Overproduction of arachidonic acid derived eicosanoids have been implicated in many inflammatory and autoimmune disorders including psoriasis. A diet rich in vegetables and fish is beneficial because it is associated with reduced arachidonic acid intake. Low calorie diet helps in reducing the oxidative stress and thereby improves psoriasis. Weight reduction in obese also helps in improvement of psoriasis.

Low glycemic food improves psoriasis: Diet, metabolic syndrome and psoriasis – Emerging evidence

• Kimball AB et al. National Psoriasis Foundation clinical consensus on psoriasis comorbidities and recommendations for screening. J Am Acad Dermatol. 2008 Jun;58(6):1031-42. Epub 2008 Mar 4. Full Text
• Love TJ et al. Prevalence of the Metabolic Syndrome in Psoriasis. Arch Dermatol. Published online December 20, 2010. doi:10.1001/archdermatol.2010.370. Abstract | Report
• Cohen AD. Psoriasis and the Metabolic Syndrome. Acta Derm Venereol 2007;87:506–509. Full Text
• Gottlieb AB et al. Psoriasis and the Metabolic Syndrome. Journal of Drugs in Dermatology. June, 2008. Full Text
• Sommer DM et al. Increased prevalence of the metabolic syndrome in patients with moderate to severe psoriasis Arch Derm Res. 2006;298(7):321-328. Abstract
• Gisondi P et al. Prevalence of metabolic syndrome in patients with psoriasis: a hospital-based case–control study
  British Journal of Dermatology. July 2007;157(1):68–73. Full text
• Wolters M. Diet and psoriasis: experimental data and clinical evidence. Br J Dermatol. 2005 Oct;153(4):706-14. Full Text
• More Evidence of Psoriasis Link to Metabolic Diseases Report
• Prussick RB,  Miele L. Nonalcoholic fatty liver disease in patients with psoriasis: a consequence of systemic inflammatory burden? Br J Dermat. July 2018;179(1):16-29. https://doi.org/10.1111/bjd.16239. Available at https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/bjd.16239

More at https://www.skincarencure.com/2014/11/04/psoriasis/